نقشه ام را کشیده بودم یک قوّاره چادری

ارزون قیمت انتخاب کردم!!!

وقتی برگشتم خونه،مامان با تعجب گفتن:

باز چشم منو دور دیدی؟

مگه چادر نماز نداشتی؟

خیلی خونسرد گفتم :چرا؟اما اینو برای وقتی گرفتم که

مهمون داریم یا میریم مهمونی.

مامان گفت:دختر تو رو خدا اسباب خنده مردم را محیا نکن!

بعد هم یک نگاه معنی دار به خواهرم انداخت.

خواهرم ابروهایش را بالا انداخت و گفت:

همیشه همینه.مسخره ست دیگه.

خم به ابرو نیاوردم.

چادر را از مشهد امام رضا علیه السلام برای خودم خریده بودم،

دلم قرص قرص بود،مدتی گذشت.منزل یکی از

دوستان دعوت شده بودیم.

پیش خودم با قاطعیت گفتم که چادرم را سر میکنم.

با این دوستمون رودربایستی داریم.مادرم نگران

بودن همین چادر را سرم کنم و

خجالت زده شوند.بالاخره آمد پیشم و گفت:

لااقل بذار یک چادر مجلسی برایت بگیرم.

این به درد ماست خریدن از سر کوچه میخوره.

برای من طرح چادر یا قیمتش فرقی نمی کرد.

دلم می خواست تعهدی را که خودم به امام رضا علیه السلام

داده بودم عمل کنم.

خلاصه مادر با اصرار زیاد سعی می کرد

رای من را بزند ولی من تصمیم خودم را

گرفته بودم و آنقدر برای این تصمیم دلیل داشتم

تا اینکه احساس کردم قانع شده اند.

رفتیم مهمونی و من چادرم را سر کردم.

باورش برای همه سخت بود.نمی دانم ،شاید هم

توام با تعجب فراوان.

اما اضطرابی را که من داشــــتم هیچ کس

تجربه نکرده بود.حس انجام وظیفه ای که

هنوز کامل نشده بود.

چند ماه از آن روز می گذشت.

این بار ما مهمان داشتیم.به خواهرم گفتم:

میخوای چی بپوشی؟

مکث کردو گفت: نمیدانم.چند

ثانیه گذشت و خواهرم گفت:به

مامان می گویی آن چادری که تو

چمدونه را بده من سرم کنم؟

بهش گفتم چرا خودت

نمی گویی؟

گفت:آخه اگر تو بگویی حتما میدهد.من بهش

گفتم اما نداد.

کاش کمکش نمی کردم

و می گذاشتم خودش

ثابت قدمی را تجربه

کند.اما ترسیدم تردید

کند.چادر را برایش گرفتم.دیشب روی سر

هردو چادر بود.اما حیف که مرتب

باید مراقب مانتوی مادر می بودم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: